Okkenvenen, drentse natuur in oerformaat

Okkenvenen

Hollandse luchten bouwen kastelen boven de Okkenvenen. Als Narcissus staart een els naar de weerspiegeling van zijn blaadjes. Slechts decimeters verder raast het water van de Drentsche Aa verder, rusteloos op weg naar het noorden.
Tussen de weg van Glimmen naar Tynaarlo ligt een bijzonder natuurgebied. De Okkenvenen zijn onderdeel van het breed uitwaaierende smeltwaterdal van de Drentsche Aa. Waar eens zwerfstenen rollend over de bodem tot rust kwamen ligt nu een dik pakket van veen en beekafzettingen. In de jaren zestig van de vorige eeuw gevat in een ijzeren korset om het water maar zo snel mogelijk af te voeren is  de Aa nu weer vrij. Voortdurend zich een weg zoekend langs het laagste punt. Afhankelijk van de stroomrichting knagend of bouwend aan nieuwe oevers. Dit is oernatuur op z'n best.

Okkenvenen

In de jaren zeventig waren de Okkenvenen bijna geheel verdroogd. Nu biedt het gebied weer kansen aan de Grote Zeggen moerassen  die zo kenmerkend zijn voor de benedenloop van de Drentsche Aa. Noordse Zegge, Scherpe Zegge en Oeverzegge zijn weer terug. Delen die in de winter droger blijven zijn nu herkenbaar als tapijten van geel en zachtgroen met Grote Ratelaar en de reeds uitgebloeide Witbol. Herinneringen aan de teloorgang door ruilverkaveling en diep ontwatering zijn bijna uitgewist. Passerende toeristen nemen het voor kennis aan. Zich niet bewust van het enorme herstellingsvermogen van de natuur en zich alleen maar afvragend waar dè trein eens stond. Zelfs de menselijke geschiedenis is herinnering geworden rond de Okkenvenen.