Doorgaan naar hoofdcontent

Fleurig bermbeheer gemeente Groningen

Gele ganzenbloem, Margriet, berm Winschoterdiep, Groningen
"Gemeente Groningen bezuinigt op groenonderhoud". "Gemeente Groningen verruigt". "Parken verloederen". Zomaar wat citaten uit het Dagblad van het Noorden uit de afgelopen maanden. Een willekeurige lezer kan niet anders concluderen dan dat het een wilde boel is in de Stad. Brandnetels, distels en klissen krijgen van dit college alle ruimte om maar geld vrij te kunnen maken voor het Forum...

Dat de werkelijkheid als altijd veel genuanceerder is blijkt wel als we de lezers eens uitnodigen mee te gaan langs Helperzoom en Winschoterdiep. Door de snelheid van een auto is het verrassingseffect het meest dramatisch. Waar eens strakke bermen hun monotone vingers uitstrekten naar de stenen binnenstad zijn nu bont gekleurde guirlandes van bloemen gedrapeerd om het zwarte asfalt. Niets herinnert meer aan vroeger, zelfs de open wond van de kabel, die twee jaar geleden langs de Helperzoom gelegd werd, heeft geen lidteken achtergelaten.
Gele morgenster, Winschoterdiep, Groningen
Knoopkruid, Winschoterdiep, Groningen
Het zou het mooist zijn als vervolgens in verbazing de auto geparkeerd wordt. Stap eens uit, loop de berm in, verbodsborden zijn er niet. Het leuke is dat er geen berm gelijk is. Gele ganzenbloemen, Margrieten en Heelblaadjes aan de Helperzoom. Gele en Witte Honingklaver, Zeepkruid en Knoopkruid bij Rode Haan. Voor sommige soorten is het vroeg uit de veren, Morgensterren zijn rond het middaguur al uitgebloeid. Teunisbloemen zijn vlak voor donker op hun mooist. Ga er eens naast zitten en verbaas je over de snelheid waarmee de bloem zich ontvouwd. Geniet van de zachte bloemengeur die gelijktijdig vrijkomt en als een aura om de plant blijft hangen.
Ecologisch bermbeheer betekent in Groningen hier en daar stimuleren maar vooral overal ruimte geven aan de natuur. Het resultaat is er naar, al vanaf het tweede jaar ontstaan lintvormige bloemenparadijzen waar mens en dier van profiteren.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak