Bruine molmboorder op Autoboulevard

Bruine Molmboorder (Harpella forficella), Groningen

Voor een zondagmiddagwandeling zal je niet snel een autoboulevard uitkiezen. Maar als je door domme pech als het verliezen van een autosleutel wat tijd moet stuk slaan dan blijkt de omgeving toch verrassender dan gedacht.

In Groningen is de autoboulevard te vinden bij de oude Driebondsweg. Vanuit Ruischerbrug of Engelbert was dit de oude verbinding richting Martinitoren. Nu wordt de omgeving gedomineerd door glas, blik en asfalt. Hoe een klant geacht wordt een keus te maken uit al dat gemotoriseerd geweld blijft onduidelijk voor deze bioloog. Mijn aandacht wordt vooral getrokken door bloeiende overhoekjes met Akkermelkdistel, Harig Wilgenroosje en Gele Honingklaver. Als altijd zijn het echter ook hier de randen waar het meest te beleven is. De oude weg is met een simpel bord veranderd in een fietspad. Een fraaie mantel van lage struiken en hogere populieren nodigt uit om wat beter rond te kijken. Een jongedame Boomsprinkhaan kijkt ons wat verbaasd aan maar dat zijn we wel gewend.

Dan komt de beloning. Roerloos voor zich uitstarend, genietend van zonnestralen op bruin-gele vleugels, zit er een Bruine Molmboorder (Harpella forficella)! Net iets meer dan een centimeter groot maar getooid met een forse sikkel op zijn kop. Aan deze vreemd uitgegroeide palpen (monddelen) is de familie van deze vlinders meteen te herkennen: de Sikkelmotten (Oecophoridae). Hoewel het vlindertje zeker niet zeldzaam is blijft het altijd een toevalstreffer om ze te vinden. Je oog moet er net even opvallen. Als rups heeft het niet een bijzonder smakelijk dieet gekozen: houtpulp of houtige paddenstoelen. Niet erg voedzaam en dus doet de jonge Molmboorder er soms wel twee jaar over voordat eindelijk de donkere gevangenis verruilt kan worden voor een wat zonniger bestaan.

Een Groningse autoboulevard als eldorado voor biologen, toch wat onverwacht voor planologen en stadsbestuurders.