Kamillevlinder

Kamillevlinder, rups, Lindevallei

Tevreden droomt Kamille over de terugkomst van de zon op deze regenachtige dag in juli. Haar bijna draaddunne blaadjes schoongespoeld, haar witte stralenkrans opgevouwen rond haar warme gele hart. Het was een goed jaar tot nu toe. Nog even en ze kan met een gerust gevoel haar zaadjes de wijde wereld insturen........Plotseling stijgt er echter een geur van alarm op bij haar buren! Een knager is door de muur van kamille olie heen gebroken! Raspende kaken rukken op, bedreigen de tere blaadjes en verstoren, bijna wreed, de zomerse rust.

Kamille is voor meeste planteneters buitengewoon onsmakelijk. Het bezit een etherische olie die vrijkomt zodra de plant gekneusd of beschadigd wordt. De rups van de Kamillevlinder heeft er echter geen last van. Rustig knagend kan de jonge vlinder voldoende voedsel vinden om te kunnen verpoppen en in het vroege voorjaar op de wieken te gaan. Wel opvallend is de camouflage tekening van de rups. De meeste rupsen die vies smakende, of zelfs giftige, planten eten worden zelf ook ongenietbaar en laten dat op overtuigende wijze zien. Een goed voorbeeld zijn de geel-zwarte rupsen van de Sint-Jacobsvlinder.

Kamillevlinders behoren bij de Uilen en binnen deze groep bij de Kuifvlinders. Allen worden gekenmerkt door een stevige kuif die niet rechtop staat maar juist vooruit steekt. Als vlinder worden ze weinig gezien omdat ze nachtactief zijn en maar matig op licht afkomen.

Kamillevlinder