Fochteloërveen, thuisbasis Veenhooibeestje

Fochteloërveen, een levend hoogveen

Het is bijna de laatste dag van een natte junimaand. Herfstige ochtendmist zweeft over de laatste Drents-Friese dwaallichtjes in het veen. Dan breekt de zon door en verandert het trieste bruin-gele landschap in een uniek schilderij. Wuivend wit wollegras, groen en rood veenmos, zwarte watervlakten omlijst door bossen en natte velden.

Fochteloërveen., weer nat zoals het vroeger was

Sphagnum magallanicum, Hoogveen-veenmos, Fochteloërveen

Kleine veenbes, Fochteloërveen

Paapje,  Fochteloërveen

Dit is het Fochteloërveen. Eens een armzalig restant van de uitgestrekte Smilder Venen op de grens van de provincies Drenthe en Fryslân. Verdroogd, verpieterd en verlaten door alles wat maar herinnerde aan de rijke natuur van het hoogveen. Nu mag het veen weer groeien, is de Kraanvogel met meerdere broedparen terug en wemelt het letterlijk van de Paapjes. Bijna elke struik of boom is bezet door een paartje met jongen die blaken van levenslust.

Veenhooibeestje, op zoek naar nectar, Fochteloërveen

Kraanvogels spreken aan bij een groot publiek. Hoe anders is dat met het het Veenhooibeestje. Nog slechts op vier plaatsen in Nederland kan deze bijzondere vlinder standhouden en juist hier in het Fochteloërveen komt de grootste populatie voor. Sinds 1999 weer waargenomen en nu gewoon rondfladderend langs een wandelroute. Dansend rond interessante nectarplanten zoals Kleine Veenbes of op zoek naar een belegde boterham voor zijn rupsen. In ons land is dat alleen te vinden op Eenarig Wollegras, buiten de landsgrenzen neemt het Veenhooibeestje ook genoegen met Pijpenstrootje.

Veenhooibeestje, verscholen tussen Pijpenstrootje,  Fochteloërveen

Veenhooihooibeestjes zijn echte zonaanbidders. Zodra een wolk het decor verhult vallen de vlinders naar beneden. Pootjes gestrekt, op zoek naar een behulpzame spriet. En dan maar wachten tot de zon weer terugkomt. Zeker met de laatste natte zomers betekent dat vaak een lange zit voor deze vlinder. Ook voor Judith Bouma, die als vrijwilliger bij Natuurmonumenten waakt over het wel en wee van deze bedreigde diersoort, is het niet altijd even gemakkelijk. Regelmatig telt zij alle vlinders langs een vaste route van bijna drie kilometer lengte. Verdwijnt de zon dan rest haar niets anders dan maar weer teruglopen naar de auto. In 2010 kon ze al meer dan 490 Veenhooibeestjes op één dag langs haar route tegenkomen.

Groot dikkopje, Fochteloërveen

Grote gevlekte langlijf, Sphaerophoria interrupta (een zweefvlieg), Fochteloërveen

Naast Veenhooibeestjes zijn ook twee Dikkopjes thuis in het veen. Groot dikkopje en vooral Zwartsprietdikkopje fladderen geregeld op uit het gras. Bij hun bloembezoek schrikken ze geregeld allerlei zweefvliegen op die rustig zitten te lebberen aan hun nectarbron.

Fochteloërveen, thuisbasis voor Veenhooibeestjes. Een intrigerend landschap met een unieke flora en fauna.