Springen, zwemmen en kruipen in de Vijftig Bunder

Vijftig Bunder in september stemming

Tussen Midlaren en het oerstroomdal van de Drentsche Aa ligt een klein, groen pareltje verborgen, de Vijftig Bunder. Ingeklemd tussen weggetjes en houtwallen en als je al de ingang weet te vinden moet je ook nog eens over een wrakke overstap, Schotse Hooglanders hebben er meestal het rijk alleen maar er is veel meer te zien.






Het is september, vogelgroepjes vliegen over het gebied en een eenzame stier loopt te grazen aan de rand van de heide. Terwijl de blik over de laatste restjes bloeiende struikheide glijdt valt het oog op een mierenspoor dat van boven naar onder over een eenzame eik loopt. Vermoedelijk hebben ze een luizenkolonie gevonden en is het tijd om te melken. Aan de andere kant rust een eenzame roodpootboomwants. Veel te groot voor deze mieren en zelf vooral geïnteresseerd in plantensappen.

Kale Rode Bosmier

Roodpootboomwants

Hoger in de boom gaat het leven er wat trager aan toe. Een jonge rups van het Kroonvogeltje, een tandvlinder, lijkt zich te willen verschuilen op een nerf. Maar zijn twee grote, rode kwastjes op de staart verraden hem direct. Net als de Slakrups, die op een volgend blad zit, is het een echte "herfstrups". Nog even lekker eten van het niet bepaald malse blad en dan een lange winterrust als pop. Die Slakrups is trouwens helemaal bizar. In de grote camouflage wedloop heeft dit kleine nachtvlindertje besloten om als rups te doen alsof het helemaal geen rups. Er is geen kop of staart aan te ontdekken en zelfs de pootjes zitten ver onder het lijf verborgen.

Rups van een Kroonvogeltje

Slakrups

De Vliegendoder heeft nog geen kinderen. Er wordt nog gewerkt aan de kraamkamer, diep verborgen in het rulle zand. Regelmatig wordt het noeste "pootwerk" gecontroleerd. Nog even en dan moet ook de voorraadkast gevuld worden. Dat blijkt echter een wel erg gemakkelijke klus. Even verder op liggen ferme vlaaien van de hooglanders. Tientallen vliegen vinden dit onweerstaanbaar lekker en hangen dus niets vermoedend rond deze gedekte tafel. Helaas ontbrak de tijd om te zien hoe het af zou lopen, de Vliegendoder vloog er al rond maar had nog geen prooi.

Vliegendoder in haar hol

Vliegendoder in volle pracht voor haar hol

Terwijl de vliegen op de vlaai eerst de aandacht trekken valt het op dat er overal beweging in de verse flats zit. Even met een stokje in de derrie roeren en dan duiken allemaal kevertjes op. Een spiegelende achterkant en twee flets-rode vlekken op de voorkant van de dekschilden. Het is een Sphaeridium soort, familie van o.a. de Spinnende Watertor en allerlei andere waterkevertjes die het hier bijzonder naar hun zin hebben. Zwemmend in het mestvocht slobberen ze zelf van de gulle gaven. Hun eitjes zetten ze er ook in af maar dat is voor andere kost. Vliegenlarven dat is wat hun kroost nodig heeft om groot te worden.

Het is echter in het gras waar het pas druk is. Overal hipt en kruipt het, veldsprinkhanen in allerlei uitdossingen. Foto's maken is best lastig want er moet overal gepaard worden, eitjes afgezet en ondertussen ook nog gegeten. Wie bij wie hoort moet thuis maar blijken. Mannetjes en vrouwtjes zijn op de foto gelukkig wel goed te onderscheiden, zij heeft eilegkleppen en hij heeft een naar boven wijzend en afgerond achterlijf. Opvallend is dat er nogal wat vrouwtjes zijn met deels gereduceerde vleugels. Hippen gaat kennelijk sneller dan vliegen.

Sphaeridium scarabaeoides, een mestbewonende waterkever

Krasser, vrouwtje

Knopsprietje, vrouwtje

Bijna werd het een verhaal zonder eind, zoveel is er te zien op de Vijftig Bunder. Ga er ook eens heen en sta stil bij het kleine grut.