Zes poten determineren

Groot koolwitje - Oudemolen

Elke winter staan er weer tientallen, vaak honderden, foto's smachtend te wachten op een naam. Van kriebelmug tot korstmos, alles komt weer langs. Soms meteen weer verdwijnend met als opmerking "mug" of iets anders waarvan de naam (nu) nog ver buiten het bereik ligt. Maar vaak is het een kwestie van even nakijken, tabellen uit de kast trekken, digitale naslagwerken doorbladeren en ziedaar: de juiste naam rolt er uit. Voor deze blog leek het mij wel leuk om een beetje willekeurig een keus te maken uit de collectie.

Bruine vuurvlinder - Börkener Paradis (Meppen)

Heivlinder - Ballooërveld

Drie vlinderfoto's die eigenlijk meteen benoemd hadden kunnen worden. Een intiem moment tussen twee bruine vuurvlinders bijvoorbeeld. Gefotografeerd in het Borkener Paradis, net over de grens bij Emmen. Of het grote koolwitje, even stilhangend voor een dagkoekoeksbloem en de tong al helemaal klaar voor een suikerrijke slok. Heivlinders blijven elk jaar weer een uitdaging. Nog nooit is het gelukt om de vlinder met open vleugels te fotograferen. Steeds vliegen ze op, net op het moment dat je letterlijk op de knieën ligt voor de zoveelste poging. En dan is het razendsnel omhoog en proberen om de op topsnelheid vliegende vlinder te volgen.

Kleine wespenboktor - Gasterse Duinen

Gele lisboorder - Oudemolen

Schaakbordlieveheersbeestje - Oudemolen

2015 was het eerste jaar van het landelijke lieveheersbeestjesproject. Geen melding zonder foto werd geaccepteerd en dus moest elk "stippelbeestje" gefotografeerd worden. Een bak vol Aziaten maar ook heel veel schaakbordlieveheersbeestjes. Mooie bruine pootjes en een zwarte vlek op de rug die doorloopt op beide schilden. Wespenboktorren, hoeveel foto's je er ook van gemaakt hebt, zijn zo uitnodigend mooi dat elke keer maar weer de camera mag klikken. Bijna altijd is het een kleine wespenboktor maar er blijft hoop op een bijzondere soort. Op een gele lis werden lissenhaantjes betrapt. Als in trance helemaal gefixeerd op hun diepteboring. Zonder slurpen genieten van een bijzonder drankje.

Beekrombout - natuurontwikkelingsgebied Hasetal (Meppen)

Tengere pantserjuffer - Esmeer, Veenhuizen

Glassnijder, een pootje van zijn prooi is nog net te zien - Haren, Scharlakenbos

Mijn tijd als lid van de jeugdbond voor natuurstudie ligt al wel heel ver achter mij. En dat betekent dat de eerste libellenexcursie vele decennia geleden gelopen werd. Sinds dat moment droom ik van rombouten. Voor kenners is dit de enige groep grote libellen die hun enorme ogen niet tegen elkaar aan hebben liggen. Ondanks alle reizen bleven ze voor mij achter de horizon maar dit jaar kwam het er dan toch van: een eerste beekrombout uit de omgeving van de Duitse Hase. Niet zelf gevonden maar als foto meegenomen door Stella. De tweede foto is een tengere pantserjuffer. Groene waterjuffers zijn er niet veel maar om ze determineren blijft elke keer weer even goed bekijken. Hoe ver loopt de blauwe berijping van het achterlijf door bij mannetjes. Is de vleugelvlek (pterostigma)  lichtbruin? En is er een geel lijntje te zien onderaan het achterhoofd? Dan is het een tengere en niet één van de andere veel voorkomende soorten. Tenslotte, de glassnijder. Best algemeen maar leuk dat hij opdook in een sprankelend nieuw natuurgebied. Een plek waar eens kinderen in een buitenbad doken en nu de natuur haar gang mag gaan.