 |
| Witte kluifzwam |
Genietend van de Brabantse Leemputten kwamen we gister één van de merkwaardigste zwammen van ons land tegen. Geen hoed met een steel, geen elfige bank maar een kampioen in schimmelige rimpels. De echte natuurbeleefster in ons kleine gezelschap van twee moest zelfs overtuigd worden dat het een echte zwam was. Een Fransman had er misschien wat minder moeite mee gehad. Die is gewend aan eetbare morieljes met een hersenachtig gerimpelde en geplooide bol op zijn steel. Deze kluif rimpelt alles, van steel tot vreemd hoedachtig uitstulpende bovenkant. Doel van al dat geplooi is uiteraard niet uiterlijke schoonheid. Het draait om sporenproductie. Met een zo groot mogelijk oppervlak kan een maximale hoeveelheid sporen de wijde wereld in gestuurd worden. Voor het voortbestaan van de zwam fantastisch maar ook de erboven groeiende eiken keuren het glimlachend goed. Zij leven samen met de witte kluifzwam en krijgen spontaan een dagelijkse portie mineralen en bouwstenen voor eiwitten. Dit alles in ruil voor slechts enkele hapjes zelf gemaakt suiker uit de boomkruin.Dat de eik dit kan met vele soorten zwammen deert de witte kluif niet. Voor elke soort is er wel een plaatsje en voor ons is het genieten van een bont boeket gezwam.
Reacties
Een reactie posten