Costa Rica handige jongens

Bruine brulaap, Tortuguero National Park

Leven in de bomen. Voortdurend beducht op de wet van de zwaartekracht want de lekkerste hapjes groeien vaak net buiten handbereik. Of slapen zonder een laatste duikeling naar beneden te maken. In deze vijfde aflevering van een serie natuurbelevenissen in Costa Rica wordt de verrekijker gericht op handige jongens.

Zwarthandslingeraap, Corcovado National Park

Midden-Amerikaans doodshoofdaapje, Corcavado National Park

Witschouder capucijnaap, Tortuguero National Park

Aapjes kijken is voor veel toeristen in Costa Rica de belangrijkste reden om de laatste restanten tropisch regenwoud te bezoeken. Bruine brulapen, zwarthand slingerapen en witschouder capucijnaapjes zijn op veel plaatsen nadrukkelijk aanwezig. Zelfs in Ensenada Lodge aan de droge westkust gaat geen dag voorbij zonder een nadrukkelijk afscheid van de brulapen tijdens de avondschemering. Feitelijk zijn het een beetje zonderlinge dieren. Fruit interesseert ze niet en voor gescharrel van capucijntjes halen ze hun neus op. Bladeren, daar gaan ze voor. Rond de Tortuguero rivier zie je ze vaak met een volgegeten pens op een tak hangen. De blik op oneindig en wachtend tot de zware kost eindelijk verteerd is. Slingerapen zijn altijd een uitdaging voor elke fotograaf. Alleen in Sirena (Osa Peninsula) wordt het wat gemakkelijker omdat daar de bomen iets lager zijn. Dit is meteen de beste plaats om de uiterst zeldzame "squirrel monkeys" te ontmoeten. Midden-Amerikaanse Doodshoofdaapjes die net even anders zijn de bekende scharrelaars in de Nederlandse dierentuinen.

Tweevingerige luiaard, Guapiles

Bonte Eekhoorn, Cerro Lodge (Tarcoles)

Witsnuitneusbeer, Arenal

Maar er zijn veel meer handige jongens in het Costa Ricaanse bos te vinden. Hoog op de verlanglijst van natuurliefhebbers staat ook vaak een ontmoeting met een luiaard. Eigenlijk niets anders dan een baal haren met een suffe kop. En de tweevingerige variant is dan ook nog vaak groen uitgeslagen door overtollige algengroei in zijn pels. Net als de brulapen zijn het echte bladeters en spenderen veel tijd aan slapen. Zonder angst om naar beneden te vallen hangen ze letterlijk aan hun vingertoppen onder een tak. Een onmogelijke opgave voor ons bodembewoners. Hoe anders zijn de Bonte Eekhoorns. Voortdurend wordt heen en weer gerend door de takken, boom in, boom uit. Om ze herkennen is het wel handig om te weten dat alleen in Costa Rica al zeven verschillende kleurvormen rondlopen, elk in hun eigen gebied. Pas als ze wat verder naar beneden komen zijn ze goed te onderscheiden van de Roodstaart Eekhoorn die een net iets andere kleurverdeling heeft. En dan zijn er ook de witsnuitneusbeertjes. Helemaal geen beer maar een verwant van de wasbeertjes. Deze grappige beestjes kunnen alles behalve vliegen. Op de grond of balancerend over takken, het maakt ze niet uit en ze lijken er ook nog plezier in te hebben.

Montezuma Oropendula, Tortuguero National Park

Zwavelborsttoekan, Tortuguero National Park

Geelschouderara, Cerro Lodge (Tarcoles)

Handige jongens zijn ook de vele fruitetende vogels. Montezuma Oropendula's zijn daarvoor uitgerust met een enorme snavel. Net iets kleiner dan de totaal niet verwante Toekans maar zeker zo goed te gebruiken. Deze bizarre, grote, vogels broeden ook nog eens in nesten die aan lange slierten gevlochten hooi opgehangen worden aan takken. Nog luidruchter en bonter zijn de bedreigde Geelschouderara's. Waar ze nog zitten zijn ze echt niet te missen. Het dorp Tarcoles en Cerro Lodge (aan de oostkust, vlakbij Carara National Park) zijn goede locaties om er naar te gaan kijken. Op de kop, aan één poot hangend, het maakt niet uit. Als er ergens een eetbare vrucht hangt zullen ze deze ook te pakken krijgen. Dat het soms leidt tot vermakelijke valpartijen nemen ze graag voor lief.

Northern Cat-eyed Snake, Poor Man's Paradise (Osa Peninsula)

Jumping Anolis, vervellend en pronkend mannetje, Corcovado National Park

Aziatische gekko, Poor Man's Paradise (Osa Peninsula)

Bomen vormen niet alleen voor zoogdieren en vogels een interessant leefgebied. Ook slangen en hagedissen scharen zich in het bataljon evenwichtskunstenaars. Voor een slang is het natuurlijk een gemakkelijk opgaaf. Zolang een tak dik genoeg is om zijn gewicht te dragen kan hij er overheen. Op jacht naar slapende vogels, een nest met eieren of andere interessante hapjes. De springende Anolis lijkt alles op goed geluk te doen. Het mannetje heeft een knaloranje keelzak die geregeld even getoond wordt. Moeiteloos springen ze van tak naar tak door het struikgewas, steeds maar weer insecten achtervolgend. Kampioen klimmen is echter toch de gekko. Of het nu een ingevoerde exoot of een lokale soort is, allemaal kunnen ze tegen de steilste wanden klauteren of zelfs volledig op de kop aan het gaas van onze lodge blijven hangen.

Terug in Nederland lijken onze bomen maar saai. Onze eigen rode eekhoorn is eigenlijk de enige handige jongen die wij kunnen laten zien aan bezoekende toeristen.

Onze reis werd georganiseerd door Aratinga Tours (Cartagena, Costa Rica) in samenwerking met Hamba Kahle Natuurreizen.