Esperiamot |
Ik heb al geregeld geschreven over veranderingen in de Nederlandse fauna en flora. Tientallen soorten hebben het bijzonder moeilijk door verdroging, verzuring of vermesting en verdwijnen uit onze Hollandse natuurrestantjes. Anderen komen, deels door ons meegebracht, deels op eigen kracht. Zo kwam in 1971 de Esperiamot vanuit België ons land binnen. In Melissant (Zeeland) was men geheel verrast door dit kleurige,overdag vliegende maar wel kleine vlindertje. Inmiddels is de soort in Zuid-Nederland algemeen aanwezig en is ook het hoge noorden bereikt. Wat zijn areaaluitbreiding precies in gang gezet heeft blijft onbekend maar veranderend natuurbeheer heeft zeker een rol gespeeld in zijn verspreiding. Het rupsje is namelijk afhankelijk van dood loofhout. Na de grote storm in de jaren zeventig besefte men dat bossen aanharken toch niet een geweldig idee was. Wat afvalt of omvalt mag nu gewoon blijven liggen. Het esperiamotje is gevonden in appel, els, berk en zelfs hulst. Niet bepaald een voedselrijke hap en dus kost het bijna een jaar voordat de cyclus rond is. De volwassen vlinders zijn nog actief tot begin mei. Om ze te zien is het zaak om op een zonnige dag te letten op een goudachtig glinsterend vlindertje. Vaak dansen ze wat rond langs struiken maar gaan geregeld even zitten om te poseren voor een foto.
Reacties
Een reactie posten