Bomen, groot en klein

Linde, Stationsplein Haren

Wat vermoeid steunt Abraham op zijn tientallen armen. Met zijn bolle kruin steekt hij boven alles uit en verbaasd zich over het gebeuren aan zijn voeten. Een station verschijnt, een wijk wordt gebouwd, een huilende knotwilg wordt een druipende ijzeren fontein. Hij wordt alleen maar groter en blijft altijd de vertrouwde Linde van het Stationsplein.

Een bonte stoet van bomenkijkers vertrekt vanaf zijn groeiplaats voor een tocht langs grote en kleine bomen. Het is een excursie van de 110-jarige Vereniging voor Veldbiologie (KNNV) Groningen. Bladerend door het Harens bomenboek blijft het verbazend hoeveel soorten op slechts enkele kilometers dorpskern een plek gevonden hebben.

Over Boerema's bomen schreef ik in dit blog al eerder. Maar het bomenspektakel begint al aan de Lokveenweg met o.a. een bizarre Vareneik. In het park valt nu vooral de knalrode herfstkleur van de Amerikaanse esdoorn Acer rubrum op. Prachtig afstekend tegen een strak blauwe hemel lijkt de boom echt te genieten van zijn kortstondige pracht. Overal zijn sierappeltjes te vinden die druk bezocht worden door luidruchtige groepen spreeuwen.

Sierappel

De Eshof is een tweede lusthof voor bomenliefhebbers. Brewers spar zorgt voor een blijvend ingetogen stemming met zijn neerhangende takken. De Hongaarse eik wil daarentegen zelfs op een begraafplaats laten zien dat het leven waard is om geleefd te worden. Hoog uitgegroeid en nu getooid in herfstgeel is het een opvallend element. Schijnhazelaar en Slangenesdoorn staan wat meer bescheiden in het struikgewas.

Boomkwekerij Bonte Hoek / e-plant, Glimmen

Maar al deze bomen waren eens klein en begonnen hun leven ver van hun huidige standplaats. Gezaaid in vreemde grond werden ze echter al snel verplaatst naar de bomenschool in Glimmen. Daar, bij Boomkwekerij De Bonte Hoek, zijn bijna alle Harense bomen vanaf het begin van de twintigste eeuw opgevoed tot wat ze nu zijn: statige laanbomen of houtige schones in het plantsoen. Een mooiere jeugd is niet denkbaar, een stok om op te leunen, een rijke boterham als lunch en voortdurend liefkozende aandacht van generaties Bonte Hoekers. Aaltjes worden op afstand gehouden met prachtige Afrikaantjes, ander ongedierte wordt vermanend toegesproken en verwijderd.

Bomen, groot en klein. Het is te hopen dat wat de heren Bakker, van Beek en Medema in tachtig jaar verzamelden ook door de nieuwe generatie gemeentebestuurders met zorg gekoesterd wordt. Alleen dan blijft Haren groene parel van het noorden.