Versuikerde voorjaarsbode in Haren

Geel versuikerde voorjaarsbode (Rosse metselbij, Osmia bicornis)

De lente nadert met rasse schreden nu de temperatuur voor het eerst weer in de dubbele getallen komt. Krokussen sperren hun bloemen gulzig open om elk zonnestraaltje op te vangen. Stuifmeelproductie komt in een hogere versnelling want nu is het tijd voor de belangrijkste moment in een krokus jaar. Het lijkt wel een staatsbanket wat aangericht wordt voor maar enkele gasten. Alles draait om de allereerste bijen. Als in een sprookje wakker gekust door de zon komen ze, stram en stijf, uit de keiharde pop gekropen. Alleen op de wereld en zonder broertjes of zusjes zoals in een gezellige bijenkorf. Opgesloten in de grond of een gaatje in muur of hout hebben ze er bijna elf maanden over gedaan om volwassen te worden. Grootste probleem is een lege brandstoftank. Alle energie is letterlijk verstookt om de gedaanteverwisseling tot gracieuze bij mogelijk te maken. Geleid door zijn vele facetogen en nog wat onbeholpen vliegend wordt gezocht naar de eerste pomp. Knetterende kleuren en zelfs strepen als aanwijsborden wijzen de weg. 
 Tafelmanieren zijn er niet bij: stort je midden in de lekkernij en zorg ervoor zo snel mogelijk voldoende energie binnen te krijgen. Niet alleen belangrijk om de komende koude nacht door te komen maar ook om voldoende snelheid te kunnen maken om hapklare snavels te ontlopen. En de vrouwtjes moeten ook nog eens in zo kort mogelijke tijd zorgen voor de komende kinderen. Een belangrijk deel van het overvloedige krokus stuifmeel wordt als lunchpakketjes meegegeven aan de eitjes die komende weken gelegd gaan worden.

Navraag bij Anne Jan Loonstra (gespecialiseerd in solitaire bijen) leert dat ons geel bepoederde beestje een Rosse Metselbij (vroeger Osmia rufa en sinds kort Osmia bicornis) is. Een goede waarnemer ziet dat dat de eerste segmenten van het achterlijf roodbruin zijn, de antennen lang en de gehele lichaamsbouw gedrongen.