Dwingelderveld, monsters en juwelen

Waterlobelia

Het Dwingelderveld, uitgestrekte heidevelden, bossen, plassen. Een idyllisch gebied. Maar het hart van Dwingelderveld is verkild. Enorme bergen zijn op en rond het Noordenveld verrezen op plaatsen waar de boer eens ploegde. Verdedigingsmuren tegen een vijand die nooit zal komen. Overal liggen betonnen sporen uit een tijd die eens was maar nu verdwenen is. Diepe wonden zijn geslagen door monsters die op een zonnige zondag lijken te slapen. Wachtend op de dag van morgen als ze zich weer kunnen gaan voeden met nog meer fosfaatrijke grond.

Nog een aantal maanden en de strijd is gestreden. De monsters keren terug naar hun stal, volgegeten van overtollige landbouwgrond. Een autoweg is opgesloten in een aarden mantel, een zwart lint door het landschap is veranderd in een gele sjerp met een zilvergrijze schelpenrand.

Wat dan komt is te zien rond het Koelevaartsveen. In 1994 werd het dit gebied afgegraven. Productiebos werd gekapt, sloten werden gedempt  en het vroegere veen werd teruggeven aan de goede zorgen van de natuur. . In oktober 2011 is het een zwarte spiegel geworden. Even kijken.... en de toekomst van het Noordenveld wordt zichtbaar. Het gebied is weer tot bloei gekomen, veenmossen zijn teruggekeerd en de natte heide heeft weer een kans gekregen. Oeverkruid en de zeer zeldzame Waterlobelia zijn als botanische juweeltjes weer teruggekeerd. Tere, witte bloempjes van de lobelia wuiven in de wind om nog eens te benadrukken hoe mooi het gebied  is geworden. De oever is begroeid met Kleine Zonnedauw  en Moeraswolfsklauw. Dopheide vormt een lauwerkrans van natte heide om het veen.

Heideknotszwam

Iets hoger profiteert de Heideknotszwam van het schrale zand. Een  bleek paddenstoeltje die met een beetje goed zoeken overal tussen de struikheide staat. Open plekken zijn begroeid met Grondster en Knolrus. Zo was het eens, zo is de natuur weer teruggekomen.

Nationaal Park Dwingelderveld, een gebied wat nu eindelijk de kans krijgt uit te groeien tot wat het ooit was: grootste natte heidereservaat van West-Europa. Symbool van goed natuurbeheer in een tijd dat verbleking overal dreigt toe te slaan.