Gasterse Duinen, winters groen en grijs

Gasterse Duinen

De klamme deken van de nacht probeert zich vast te houden tussen de bruine heidetakken. Vorstige tanden bijten zich in de grond. Maar tevergeefs, de novemberzon laat vandaag niet met zich spotten. Heuvels verschijnen in het landschap, het ijs tussen het mos verdampt en schapen kijken verbaasd naar een bleekgele schijf in een strakblauwe lucht.

Gewoon Haarmutsmos

Op de Gasterse Duinen loopt een groep van zeven gejaste personen, de KNNV afdeling Groningen is er op excursie. Eén heeft duidelijk de leiding en er wordt goed geluisterd. Verhalen over groen, kleine blaadjes, nerven en glasharen. Op deze zonnige, bijna winterdag blijken de Gasterse Duinen niet alleen kaal en bruin te zijn maar vooral groen. Boomvoeten hebben sokken gekregen van lichtgroen klauwtjesmos, hogerop kroezige, donkergroene plukjes van Gewoon Haarmutsmos. Op de verkleumde grond ijzig wit gepareld Haakmos, groen gesteeld Groot Laddermos en rood gesteeld Bronsmos.

Klapekster, Gasterse Duinen

Voordat er afgedaald wordt naar de petgaten trekt een gevleugelde, grijs-witte verschijning de aandacht. De Klapekster is weer terug. Als de Roodborsttapuiten en Graspiepers grotendeels wegtrekken komt deze Scandinavische wintergast naar de Gasterse Duinen.  Jagend tussen boomtop en struik met af en toe een uitstapje naar de nieuwe natuur langs de Drentsche Aa. Muizen zijn niet veilig en een verkleumde kikker wordt gebruikt als ijzig toetje. De aandacht wordt afgeleid door een zwaar "KRU KRU"......KRAANVOGELS! Dertig, grote, grijze vogels verschijnen achter de heuvels, rustig vliegend en ondertussen aan elkaar vertellend hoe het was om een nacht in Gasteren door te brengen.

Veenbes

Het Voorste en Achterste Veen is voor de toerist goed te zien vanaf het kronkelige wandelpad. Tot verdriet van rustende Wintertalingen is er voor deze keer toestemming om even van het pad te stappen. Ook hier blijkt tussen de bruine Gagel het groen van het Veenmos op te lichten. Steeds meer terrein veroverend en plassen bedekkend met een levend tapijt. Dofrode kralen lijken willekeurig uitgestrooid over de mossenkopjes, het zijn Veenbessen die dit ontoegankelijke terrein fantastisch vinden.

De Gasterse Duinen laten de Drentse woeste gronden in optima forma zien. Stuivend zand, getemd door begraasde heide. Venige petgaten, vriendelijk begroeid met Gagel. Mantels van eikenhakhout die niet alleen luwte geven aan de heide maar ook de grens markeren naar de madelanden van de Drentse Aa. In de winter vooral bruin en geel maar voor de goede waarnemer toch overal groen.