Boomleeuwerik, archieffoto Natuurpresentaties |
Het gaat slecht met de Nederlandse natuur. Hadden we eerst verdroging en verzuring, nu hebben we allebei en ook nog eens verstikking met stikstof. Maar hoe mooi is het dan om op een februari wandeling te gast te mogen zijn van tientallen boomleeuweriken. Want zo voelt het, zij horen hier thuis en wij als tweebenige primaten mogen hun woongebied bezoeken. Wandelend op de grens van Nederland en België, tussen Reusel en Alphen kon je bij elk snippertje heideveld van territorium naar het volgende territorium wandelen. Soms op minder dan honderd meter van elkaar waren boomtoppen gesierd met zingende heren. Af en toe even een snelle vlucht naar boven om nog meer op te vallen maar merendeels gewoon doorpruttelend met hun karakteristieke tie-de-dlie" en "luu- luu" geluid. Ook eens luisteren? Klik dan op de site van Vogelbescherming en kies "zang". Boomleeuweriken zijn goed bestand tegen vergrassing van de heide omdat ze zowel zaden als insecten eten. Alleen in hun eerste weken hebben ze rupsjes nodig maar daarna is het wat beschikbaar is.
Reacties
Een reactie posten