 |
| Zandraket |
Vandaag begint de meteorologische lente. In al het geweld van op knappen staande knoppen, rondrazende hommels en bizarre capriolen uithalende duiven zijn er ook nog bescheiden lieden. Zij doen hun ding zonder dat iemand het merkt. Sommige klein blijvend, anderen er net boven reikend. Groeiend in stilte, bloeiend in bijna vergetelheid. Klein, wit en toch zo effectief. Vroegeling en klein tasjeskruid doen het zo, Maar ook de zandraket. Zijn naam klinkt als een speer die de lucht in schiet. Maar feitelijk is het alleen een verre verwant van grote jongens als de Hongaarse raket. Ondanks zijn geringe formaat is het een geweldig uitgekiende opportunist. Net voldoende bladoppervlak om voldoende suikers te kunnen maken. Wortels die net lang genoeg zijn om voldoende water en mineralen op te nemen. En een bloemetje waar je zo aan voorbij loopt maar die toch nog voldoende zaad kan maken voor het voortbestaan van de soort. Want na een paar dagen is het leven van de zandraket voorbij. Wat rest zijn enkele zaden die uit een verdrogend hauwtje weggeschoten worden. Over twee weken is er niets meer wat herinnert aan het zandraketje. Volgend jaar zullen haar nakomelingen het overnemen.
Reacties
Een reactie posten