 |
| Grote snuitkeverdoder met lapsnuittor als prooi |
Het was zo'n dag zoals zomers zouden moeten zijn. Warm, zonnig, zoemende insecten en vooral heerlijk niets doen op onze vrije dag. En terwijl we zo zaten te genieten van onze tuin gebeurde het. Recht voor ons kwam een prachtige wesp aangevlogen. Niet bepaald in een rechte lijn en veel stijg vermogen zat er ook niet in. Worstelend tussen voor haar manshoge tijm stengels leek ze bijna vast te zitten. Dichterbij gekomen bleek dat het niet zomaar een wesp was. Haar last bestond uit een voor haar enorme lapsnuittor. Voor kamerplantenliefhebbers geen onbekende, als larf vreten ze wortels aan. Deze tor zal echter nooit meer nakomelingen krijgen. Een antenne zwaaide nog wat hulpeloos rond maar verder was ze zo verdoofd dat ze totaal willoos zich had laten schikken tot een handzaam pakket. Passend tussen achterste en middelste pootpaar werd ze mee gesleept. Haar lot was levend opgegeten te worden door een hongerig jong van de grote snuitkeverdoder. Maar met al onze aandacht besloot de wesp haar te laten liggen. Misschien komt ze later nog eens terug maar voort nu voelde ze zich duidelijk op heterdaad betrapt.
Reacties
Een reactie posten