Zeedahlia |
Een jaar lang natuurpresentaties in woorden - dag 272
In het bijna uiterste noordoosten van ons land staat het Muzee aquarium Delfzijl. Een paar moderne zalen met streekhistorie en een munitiebunker vol met aquaria. Prachtige bakken die een bescheiden overzicht geven van het zeeleven in Wad en Noordzee. Grote haaien en bruinvissen ontbreken maar drie soorten roggen; grote zeebaarzen en harders zijn ook imposant. In wat kleinere bakjes worden botervisjes en puitalen getoond. Maar mijn belangstelling ging vandaag naar de vele holtedieren. Geen zwevende kwallen maar vastgehechte zeeanemonen. Tientallen slibanemonen; een enkele paardenanemoon en de zeedahlia. Rustig zwaaiend met hun tentakels met de mondopening opengesperd. Voor de kleintjes hoeft het niet zo volumineus te zijn. Maar de zeedahlia vraagt andere kost. Jonge haring of een klein platvisje bijvoorbeeld. En met een stevige steurgarnaal doen ze het ook graag. Wel zal alles uit eigen beweging naar hun netelige vangarmen moeten zwemmen. Na hun eerste maanden hebben ze het vrij drijvende leventje opgegeven en zitten op een vaste plek. Een wrak; steen of tragisch verdronken matroos; alles is goed genoeg voor de zeedahlia.
Reacties
Een reactie posten