 |
| Pas op: boze eikenprocessierupsen |
Beesten en verkeersborden, kennelijk een uitdagend thema voor vormgevers. Van overstekende nijlpaarden tot onvoorzichtige helmcasuarissen, al reizend over de aardbol kom je er nog al wat tegen. Zelfs in ons gereguleerde landje kunnen we er wat van. Hoppende padden en springende zwijntjes zijn er in alle maten. Maar een boze eikenprocessierups was ik nog niet tegengekomen. De mondhoeken naar beneden getrokken, een diepe frons in het voorhoofd en een stukje mals eikenblad in een pootje geklemd. Dat het arme beest geen enkele gelijkenis heeft met de werkelijkheid doet er niet toe. Een jong insect met zeven paar poten is geen vlinderrups maar een larf van een bladwesp. Het gaat echter om de boodschap. De verwijzing naar het RIVM moet dat duidelijk maken. Blijf op minstens 1,5 meter en vermijd contact. Want anders gebeurt er wat. Grof geschut wordt dan ingezet. Vergiftigde pijlen heeft de rups alvast klaar gezet, nog een stap en hij schiet. Ondertussen interesseert het de rups allemaal niet. Zolang je het beestje met rust laat, niet oppakt en zeker niet zijn brandharen probeert op te snuiven is er weinig aan de hand. Alleen voor mensen met een gevoelige huid blijft het oppassen. Misschien maar goed ook want zo realiseren wij ons hopelijk eens dat we gewoon te gast zijn in de natuur. Als we nu eens niet meteen gifbommen gebruiken krijgt de natuur zelf de kans om te hard groeiende populaties te reguleren.
Reacties
Een reactie posten