Gele hoornpapaver

Gele hoornpapaver

Een jaar lang natuurpresentaties in woorden - dag 279

Afgelopen week was ik weer eens op het werkeiland Neeltje Jans. Eens een platte opgespoten plaat in de Oosterschelde, nu een prachtig duinreservaat waar de meeste mensen alleen komen voor het Deltapark. Direct daarnaast liggen echter prachtige getijdepoeltjes vol met zeeanemonen, zakpijpen en krabben. Maar ook de oever is de moeite waard. Gele hoornpapaver stond er in volle bloei. In mijn herinnering een plant van Bretonse kusten en volgens de flora eigenlijk van nog verder weg. Klimaatverandering brengt de plant echter steeds verder noordelijk. Dijken en steenstort langs de kust zijn ideaal als standplaats maar ook rivieroevers zijn mogelijk. Snel opwarmend en toch nog voldoende ruimte gevend voor het tweejarige bladrozet. Zeekool en zeeraket komen in hetzelfde biotoop voor. Als papaver is het maar een rare. Geen bolvormige zaaddoos maar een gekromde hauw. En de jonge plant heeft net als zijn familielid stinkende gouwe heldergeel melksap. Dat het een nieuwkomer is zie je direct aan de bladeren. Geen knaagsporen te vinden. Nu worden leden van de klaproosfamilie toch al niet veel gegeten maar de gele hoornpapaver is duidelijk nieuw voor Nederlandse planteneters