Overleden bosspitsmuis

Bosspitsmuis

Een jaar natuurpresentaties in woorden - dag 294

Zwervend over Ne'erlands wandelpaden ontvouwt de wereld zich van wolk tot zandkorrel. Terwijl de koekoek's roep verstomt is zingt de zanglijster nog zijn hoogste lied. Bruine zandoogjes dartelen rond de kattenstaarten. En, heel stil, ligt daar dan een bosspitsmuis. Enkele dagen geleden nog een dartele insecteneter en nu in de dood verstard. Gewoon op het pad richting Bergharen, half verscholen tussen het gras wat als een lijkwade over hem of haar neder buigt. Wat er gebeurd is? Van schrik overleden? Verhongerd? Of gegrepen door een predator die nog niet wist dat insecteneters niet te pruimen zijn. Alleen kerkuilen weten er raad mee. Hap, slik weg. Ondanks hun naam zijn bosspitsmuizen totaal niet verwant aan knaagdieren. Hun positie in het dierenrijk zit dicht bij de egels en hun gebit is oeroud. Morganucodon gebruikte een vergelijkbare combinatie van tandjes en kiesjes al om kleine beestjes te vangen en dat was 200 miljoen jaar geleden. Bijna het enige verschil zit in de grappige rode kleur van de huidige spitsmuis kiesjes. Dat het een bos- en geen dwergspitsmuis was is makkelijk te zien. De dwerg heeft geen lichter gekleurd randje tussen rug en buik.