Doorgaan naar hoofdcontent

Zeedahlia

Zeedahlia
Een jaar lang natuurpresentaties in woorden - dag 272

In het bijna uiterste noordoosten van ons land staat het Muzee aquarium Delfzijl. Een paar moderne zalen met streekhistorie en een munitiebunker vol met aquaria. Prachtige bakken die een bescheiden overzicht geven van het zeeleven in Wad en Noordzee. Grote haaien en bruinvissen ontbreken maar drie soorten roggen; grote zeebaarzen en harders zijn ook imposant. In wat kleinere bakjes worden botervisjes en puitalen getoond. Maar mijn belangstelling ging vandaag naar de vele holtedieren. Geen zwevende kwallen maar vastgehechte zeeanemonen. Tientallen slibanemonen; een enkele paardenanemoon en de zeedahlia. Rustig zwaaiend met hun tentakels met de mondopening opengesperd. Voor de kleintjes hoeft het niet zo volumineus te zijn. Maar de zeedahlia vraagt andere kost. Jonge haring of een klein platvisje bijvoorbeeld. En met een stevige steurgarnaal doen ze het ook graag. Wel zal alles uit eigen beweging naar hun netelige vangarmen moeten zwemmen. Na hun eerste maanden hebben ze het vrij drijvende leventje opgegeven en zitten op een vaste plek. Een wrak; steen of tragisch verdronken matroos; alles is goed genoeg voor de zeedahlia. 
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle
Een reactie posten
Meer lezen

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern
7 reacties
Meer lezen

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak
3 reacties
Meer lezen