Steentijdbos in herfststemming

Hunebed, Boswachterij Anloo. Steentijdbos in herfststemming.

Stil, zwijgend, blikken granieten keien omhoog naar het blauwe zwerk. Af en toe valt een beukenblaadje op hun kristallen gelaat zonder hun droom te verstoren. Heimwee naar thuis, ver van hier in Finland en Zweden. Denkend aan mensen die met eerbied deze stenen verzamelden, ze bij elkaar brachten en vormden tot een huis van herinnering. Vijfduizend jaar later staan ze er nog, een baken in een zee van bomen op een kruispunt van wegen die leiden van niets naar nergens.

Zigzagbeukenmineermot (Stigmella tityrella), rupsje in beukenblad, Boswachterij Anloo

Zittend op een kei, kauwend op een boterham, valt het oog op een afgevallen beukenblad. Midden in het geel een opvallend heldergroen eiland. Daarin witte lijnen gevuld met zwarte stippels. Nieuwsgierig raap ik het blad op en probeer de zon er door te laten schijnen. Aan het eind van de witte gang zit een klein rupsje, heel stil en mogelijk verzadigd van beukengroen. De Zigzagbeukenmineermot is één van twee micro mineerders die rond deze tijd in beukenblad te vinden is. Deze begint bij de nerf te knagen, de Zilverbandbeukenmineermot meestal bij de bladrand. Beide zijn zeer algemeen en overal terug te vinden waar maar beuken staan. De groene eilandjes in het blad ontstaan omdat de boom door deze rupsjes niet in staat was al het bladgroen terug te halen voordat het kurklaagje een definitieve scheiding tussen tak en blad vormde.

Boswachterij Anloo, herfstsfeer

Boswachterij Anloo, naaldbomen plantage

Boswachterij Anloo, ven als herinnering aan de tijd dat hier nog woeste gronden lagen

Boswachterij Anloo ligt net ten zuiden van het gelijknamige middeleeuwse dorpje. Overal zijn sporen uit een ver verleden terug te vinden. IJstijdpatronen als souvenirs van een ver verleden, een hunebed en grafheuvels uit de tijd voordat de schrijvende mens zijn opwachting maakte. Restanten van een vroeger cultuurlandschap met vennen en heide. Dertiger jaren crisistijd met uitgestrekte bospercelen als werkverschaffing en mijnhout. Maar ook een precies 60 jaar jong Pinetum, een naaldbomenverzameling van de familie Everts en nu beheerd door een stichting en een onderdeel van de Nederlandse nationale plantencollectie.

Donsvoetje, Boswachterij Anloo

Doolhofzwam, Boswachterij Anloo

Schubbige Bundelzwam, Boswachterij Anloo

Op de bosbodem is het stil. Zwammen komen en gaan, kleuren verschijnen en vervagen. Letterlijk overal kijken paarse hoedjes van Rode Koolzwammen tussen de bladeren door. Slordig neergevallen berkenstammen zijn bedekt met Donsvoetjes. Een oude eikenstomp is al jaren begroeid met hoeden van Doolhofzwammen. Jaren geleden klein en afzonderlijk te onderscheiden; nu een bank van formaat. Knoeterhard verhout en van onderen voorzien van een onontwarbaar netwerk van plooien en valleien. Rond het Pinetum is het als altijd weer bijzonder mooi. De Heideknotszwammetjes zijn niet terug te vinden maar honderden Graskleefsteelmycea's, enkele Vliegenzwammen, Gele Ringboleet en een prille Schubbige Bundelzwam laten zich goed fotograferen.

Herfstkortvleugelmot (Diurne lipsiella)

Terwijl in de toppen van de lariksen af en toe een groepje Kruisbekken overtrekt, luid kiep-kiep roepend, wordt het oog getrokken door een kleine fladderaar op de bosbodem. Het is een Herfstkortvleugelmot die juist nu in allerlei Drentse bossen het luchtruim kiest. Als je er struikelend achteraan rent en kruipt begrijp je niet waar deze bizarre naam vandaan komt. Het blijkt dan ook een mannetje te zien, alleen de dames hebben letterlijk korte vleugeltjes waarmee nooit gevlogen wordt.

Wolkenstraten boven Boswachterij Anloo

Hoog boven het bos tekent een nadere depressie scherpe lijnen in de blauwe lucht. Windveren breken los en waaien uit over het Drentse land. Ook eens naar Boswachterij Anloo? Loop dan de rode of gele wandeling en geniet van een mooie mix van natuur en historie.