 |
| Kopjes bekermos (Cladonia fimbriata) |
Korstmossen hebben iets intrigerends. Vermoedelijk behoren ze tot de alleroudste landrotten en waren aanwezig lang voordat Cooksonia als eerste plant zijn sporenkapseltje de lucht instak. Maar wat pas echt tot de verbeelding spreekt is dat elk korstmos bestaat uit twee wezens die samen letterlijk één kunnen zijn. Kleine wiertjes als suikerfabriekjes en schimmeldraden als bouwstenen. En toch zijn dit niet de eerste gedachten die bij mij opkomen als ik het intrigerende van korstmossen moet verklaren. Misschien is het wel omdat ze zo tijdloos lijken te zijn. Ze blijven maar doorgroeien en niets lijkt te verouderen of te vergaan. Zeker bij de bekermossen is dat het geval. Tientallen jaren geleden werd op de locatie van deze foto een eerste bekertje gevormd en die zal jaar op jaar schimmelsporen aan de randjes afgeven. Elk jaar komen er meer bij en zo ontstaat een waar bekerfeestje. Bij andere soorten getooid met rode of bruine knopjes, bij deze verstild olijfgroen.
Reacties
Een reactie posten