Wilde ridderspoor |
365 dagen - 150 woorden - dag 7
In de afgelopen juli maand mocht ik alle uithoeken van het
het dal van het Merkske bezoeken. In dit uiterste puntje Nederland delen we een
uniek natuurgebied met onze Belgische zuiderburen. Voor botanici is dit een
verschrikkelijk terrein. Alles wat je eens geleerd hebt staat schots en scheef
door elkaar. Kalkrijk en kalkarm, zand, veen en beekklei. Alles lijkt door
elkaar heen gehusseld tot een potpourri waar nog net niet alle Nederlandse wilde
planten op kunnen groeien. Maar het is ook een extensief gebruikt stuk
grensstreek. Hoewel de mais ook hier oprukt zijn er nog kleine graanakkers in
gebruik. En dat geeft kansen op fraaie soorten die bij ons uiterst zeldzaam
zijn. Net over de grens groeit bijvoorbeeld wilde ridderspoor. Een blauwe
schoonheid die nauwelijks lijkt op de metalen sporen die ooit gedragen werden
door geharnaste ridders. Vochtige, zandige klei met een scheut kalk is wat deze
specialist verlangt. Wat een beauty!
Reacties
Een reactie posten