Blaasjeskruid |
Mijmerend zit ik op de rand van ons vijvertje. Op de waterleliebladeren trekken poelslakken slijmige sporen. Net onder water een warboel van stengels waterpest en fijndradig blaasjeskruid. Waterpest moet je kort houden maar blaasjeskruid is veel bescheidener. Eigenlijk zie je het plantje pas als het water erg helder is. Rustig zwevend zonder grote bladeren en slechts één keer per jaar bloeiend met een knalgeel, boven water uitstekend boeketje. En toch bedriegt de rust. Geen moment ontspant blaasjeskruid zich. Altijd alert en elke val op scherp. Het is een jager op klein wild. Overal waar zijn stengeltjes kunnen rijken gaan kleine fuikjes open. Elke watervlo die iets te dichtbij komt en de stijve uitstaande haartjes op de fuikrand beroert is de klos. Met een naar binnen gerichte boer wordt het mini kreeftje naar binnen gezogen. Tijd voor een laatste afscheid is er niet meer. Reddeloos verloren en tot voedsel dienend voor het blaasjeskruid is zijn lot.
Reacties
Een reactie posten