Hazelaar |
Eens, lang geleden in een land ver van hier leefden vele van de wind. Groot of klein, eens waren ze ontstaan dankzij de wind. In die tijden was ons land nog bedekt onder ijzingwekkend diep zeewater. De Mosasaurus jaagde er op een plek die we nu kennen als de Pietersberg. Drijvend in sloten of groeiend in vochtig-warme wouden waren er al enkele die voor hun nageslacht de hulp inriepen van zespotigen maar hun tijd zou nog komen. Tachtig miljoen later zijn de overlevende nazaten van de windbestuivers bekend als dennen, lariksen, een enkele cycaspalm en een ginkgo die vergeten is uit te sterven. Maar er zijn ook nieuwe windliefhebbers op het toneel verschenen. Machtige eiken en beuken maar ook wat bescheidener leden van de berkenfamilie. Elzen, berken, haagbeuken, hopbeuken en hazelaars. Aan de laatsten is de eer te beurt gevallen om elk kalenderjaar af te sluiten en het nieuwe jaar te beginnen met geel stuivende heren en rood gekuifde dames.
Reacties
Een reactie posten