 |
| Parapluutjesmos met broedbekers |
In ons achterpaadje kleurt een klein, groen en plat wezen de voegen tussen de tegels. Elk flapje dicht tegen het kleine beetje zand gedrukt. Elk drupje vocht gaat zo niet verloren. Het begon op een paar vierkante centimeter tegen een bakstenen muurtje. Inmiddels is een tweede plek gekoloniseerd. Parapluutjesmos is in staat om zonder sporen te vormen toch meters af te leggen. Dat doet het levermosje gewoon met bekers van overvloed. In biologentaal worden ze broedbekers genoemd en dat is precies water gebeurd. Kleine stukjes weefsel worden daar klaar gestoomd om de wijde wereld te veroveren. Lopen of vliegen kunnen ze niet. Er wordt gewacht op regen. Niet van druilerige gedoe maar echte volle druppels die zo heerlijk kunnen opspatten. Eén druppel is genoeg om een meerdere broedkorreltjes te lanceren. Velen zullen verkeerd terecht komen maar de enkeling die een nieuwe voeg met wat prut treft is spekkoper. Zonder dralen wordt er een nieuw plantje gevormd en begint de kolonisatie.
Reacties
Een reactie posten