Geschubde inktzwam |
Zo gewoon en toch zo bijzonder. Gistermiddag begon ik aan een heerlijke wandelexcursie met de Vrouwenvereniging Gilze en stond voor een schitterende groep geschubde inktzwammen. Wat te doen? Doorlopen omdat de groep net lekker loopt? Even de naast je lopende dames er op wijzen? Of toch maar stoppen? En dan besef je pas hoe mooi heel gewoon kan zijn. Vertellend over de juist op die plek wat meer verrijkte grond. Misschien was er een hond gepasseerd of ligt er wat meer groen afval. Wijzend op een hoedrand waar de eerste sporen beginnen te druppelen. Niet meegedragen door de wind maar in een gestage stroom op de grond vallend. Tegelijkertijd de prachtige hoed oplossend in een zwarte glibberige massa. Het verhaal wordt steeds sappiger en de toehoorders staan geboeid te kijken. En als je dan vertelt dat deze paddenstoel als jonge zwam goed eetbaar is begint iedereen te griezelen. Dat werd nog erger toen er ook nog bijgezegd werd dat een glas wijn daarbij toch niet echt een goed idee is. Alcohol en geschubde inktzwammen geeft een interessante maar pijnlijke cocktail. Hoe leuk is het om zo als verteller samen met je groep te genieten van iets zo algemeens als geschubde inktzwammen.
Reacties
Een reactie posten