Een dunne, ragfijne sluier ligt over het zwarte land. Elke aardklont, plant en struik hebben zich voor de gelegenheid voorzien van een wit kanten randje. Bomen proberen hun gemis aan groen goed te maken met witte toefjes. Dwars door dit stilleven een zwart lint met scherpe randen: een rivier bijna ingesloten in ijs.
Dit is Oudemolen, kloppend hart van het stroomdal Drentsche Aa. Vier straten, een vroegere school, een bekend etablissement en natuurlijk de "Zwaluw" als markante element in dit molendorp. Vanaf de grote parkeerplaats lijken zwart en wit toch de boventoon te willen voeren. Al snel blijkt echter dat onder een dun vernislaagje andere krachten aan het werk zijn. Bruine strepen op de oever en een vliesje van purperbacteriën op het water verraden de dader: warm en ijzerrijk kwelwater borrelt hier op en doorbreekt het ijs. Het is - 7 en toch bevriezen de sloten niet.
Boven het water hangen nog wat laatste bessen van een Gelderse Roos, rood, gerimpeld en vergeten. Mevrouw Merel vindt het allemaal best en geniet er nog steeds van. Elke veer ver naar buiten om maar zoveel mogelijk warme lucht om het lijfje vast te houden. Een Roodborstje lijkt de kunst af te kijken. Ook al een verenbolletje en wat onwennig om de besjes heen hippend. Koolmezen blijven wat hoger en zijn meer geïnteresseerd in de laatste zaadjes in oude elzenproppen. Meneer Merel heeft het vooral druk met mooi zijn, nu opvallen betekent straks een voorsprong op de huwelijksmarkt.
 |
| Merel |
 |
| Roodborst |
 |
| Koolmees |
 |
| Merel |
Ver boven de Aa verheft zich de hogere zandgrond. Getooid met knoestig hout, verzaagd door boeren van weleer en nu aan hun lot overgelaten. Daartussen kleine, open vlaktes, deels uitgeveend, deels verstoven zand met hei en een eenzame eik of den. Hier begon de woeste grond die zich eens uitstrekte tot aan het volgende dorp, Gasteren. In de vorige eeuw verkaveld en nu deels weer teruggegeven aan de natuur. Grote bonte spechten vinden het allemaal prachtig, overal klinkt geklop of zelfs al geroffel omdat de buurman toch wel erg dicht bij komt.
Terwijl de zon versluiert trekken we weer noordwaarts. Reeën, in wintergrijs gehuld, grazen onverstoord van het bevroren gras. Een bok valt op met een zwart bandje om zijn rechter achterpoot, een rouwband voor een verloren vriendin?
 |
| Reebok |
Verderop blijken ook anderen te genieten van een ijzige hap. Appelijs! Misschien zelfs wel voorzien van een diepvriesrups, in ieder geval een attractie voor Kramsvogels. Ze hebben er wel wat voor moeten doen, honderden kilometers vliegen maar dan ben je ook in luilekkerland.
 |
| Kramsvogel |
Wat een stilleven in zwart en wit lijkt is in werkelijkheid vol met gekleurde activiteit. Je moet er alleen even voor naar buiten.
De wereld ziet er meteen anders uit met zo'n wit winterdek. Je hebt veel gezien. Leuk om reeen en een kramsvogel tegen te komen.
BeantwoordenVerwijderenGeniet nog maar even van dit prachtige toneel.
Groeten, Gonnie
Hoi, Kees,
BeantwoordenVerwijderenMooie wandeling hebben jullie gemaakt. Ben er al een poosje niet geweest, wordt weer eens tijd.
Groet, Ubel.
Dag Kees wat een mooi verslag van het Drentsche AA gebied, toc wel een van de mooiste natuurgebieden van Drenthe vind ik. En nu in deze winterse omstandigheden ook heel fraai.
BeantwoordenVerwijderenMooie sfeervolle foto's heb je er ook bij gemaakt.
Het rouwbandje aan de achterpoot van de reebok is een geurklier, ik heb er net in mijn Reeënblog over geschreven, het was mij op foto's ook opgevallen (en dan wil ik weten wat het is...)
Prachtige blog en net als Ubel heb ik ook dat deze blog uitnodigt om het gebied weer eens met een bezoekje te vereren.
Natuurkieker Coby