Levensgeschiedenis van Rietgans U95

In mijn vorige blog werd melding gemaakt van een fraai versierde Rietgans. Wat bescheiden en niet bereid om even keurig op de foto te komen. Om haar nek een geel, glimmende halsband met de code U95. Duidelijk is dat ze niet vrijwillig, maar geheel zonder problemen, deel uitmaakt van een belangrijk onderzoek wat al sinds 1971 loopt. Doel is om de trekroute en de belangrijkste fourage gebieden van deze Russische ganzensoort te ontdekken. Op allerlei plaatsen zijn deze ringen aangebracht, van de broedplaatsen op de Russische taiga tot doortrekplaatsen in Duitsland, Hongarije en Nederland. Een  Duitse ganzensite over Rietganzen geeft een mooi plaatje hoe deze ringen aangebracht worden.

Dankzij deze ring wordt het mogelijk om met behulp van enige documentatie de complete levensgeschiedenis van U95 terug te vinden. Op 5 augustus 2009 werd deze gans geringd aan de Neruta rivier in het district Archangelsk. Gevangen met een groot slagnet en totaal kansloos tegen Konstantin Netvin en zijn collega biologen. Grote handen grepen in het net, alle vluchtwegen afgesloten. Gewogen, gemeten en tot haar grote verrassing daarna weer losgelaten. Even bijkomend bleek echter dat haar nek versierd was met een grote gele ring. Een sieraad voor de rest van haar leven want we weten nu dat U95 een "dame" is.Hoe oud ze was toen ze de ring ontving blijft verborgen in de nevelen van de taiga.

Waarnemingen van U95, de blauwe lijn geeft de route aan "over de weg", in werkelijkheid vliegt ze natuurlijk rechtdoor

Irina, om onze gans maar een naam te geven, vloog in september 2009 naar Brandenburg en bleef daar in ieder geval twee maanden. Zes keer werd haar ring genoteerd op verschillende plaatsen. In februari zit ze in Niedersachsen en gaat dan mogelijk terug naar Rusland. Op 27 oktober 2010 blijkt dat de volgende trekvlucht wat zuidelijker verloopt. Eerst naar Sachsen en dan naar het Nederlandse Limburg. Op de terugtocht komen waarnemingen binnen uit Estland en weten we dus dat ze haar buikje rond gegeten heeft  in het Vaskräama natuurreservaat in Estland. Deze winter vliegt ze weer over het vroegere IJzeren Gordijn en wordt op 13 oktober voor het eerst  gezien in Sachsen. En daar blijft ze zeker een maand want op 14 november zit ze in de omgeving van Meissen. En dan voelt ze de lokroep van het goede Nederland. Geen Limburgse vlaai deze keer maar echte Drentse kruiden. Genietend en thuis in haar eigen groep wordt ze op 10 februari bij Brunstinge gezien.

Op eigen kracht heeft Irina in 2 ½ jaar tijd de afstand tussen Archangelsk en Duitsland / Nederland vijf keer afgelegd. Daarbij heeft ze minimaal 12.500 kilometer gevlogen, een geweldige prestatie die we kennen dankzij haar mooie halsband.