Langslapende vlinders nu wakker

Kleine voorjaarspanner

10 mei  2011, de dag is warm, het leven is goed voor Agriopo. Rustig knagend aan een laatste eikenblaadje weet hij dat het bijna volbracht is. Nog enkele uren bedacht zijn op hapgrage snaveltjes en dan kan hij eindelijk naar bed. Feilloos weet hij de weg te vinden naar de slaapkamer, eerst naar boven, over een steeltje, dan een takje, gevolgd door een tak en dan een eindeloze weg door een diep gevoorde schors. Beneden gekomen staat alles klaar, lekker oud blad als lakens, zachte rulle grond als ledikant. Tevreden blaast hij zich een beetje op en barst uit zijn daagse goed. In een strak en stijf corset gehuld vlijt hij zich neer en droomt over de afgelopen maanden. Veel van zijn broertjes en zusjes moet hij missen , wat er nu gaat komen zal de tijd leren.

Rups Kleine voorjaarsspanner

27 februari 2012. Met een schok wordt hij wakker. Een vreemd gekriebel maakt zich van hem meester. Hij moet er uit, Bijna tien maanden slaap maakt stram en stijf en het duurt even voordat hij zich uit het bed kan ontworstelen. Nieuwe kleren aan en snel naar buiten. Lopen is voor de jeugd of voor vrouwen, hij kiest het luchtruim. Overal hangt het in de lucht, de geur van spanning, de geur van een mogelijk vriendinnetje. Helaas,  zijn eerste vanavond brengt hem al op een dwaalspoor. Een sterke lamp verleidt hem om toch nog even te wachten. Een vlinderaar staat meteen klaar om hem voor altijd op te vereeuwigen, in pixels. Morgen, een nieuwe dag, wie weet heeft hij dan meer succes.

Kleine voorjaarsspanner, in een donkere uitvoering

Na een eerste Perentak op 5 februari is het nu tijd voor Kleine en Grote Voorjaarsspanner om uit hun pophuid te kruipen voor een kortstondig genoegen. Eten is er niet meer bij, voor de mannetjes is het rondvliegen tot ze een jongedame gevonden heb. Voor haar is het nog passiever, ze wandelt vleugelloos tegen een stam op, wacht daar op haar gemaal en na de grote daad is het eitjes afzetten en sterven. Wat een leven, zeker niet te benijden.