Zeldzame ontmoeting in Haren

Schorshorentje, Balea perversa, een zeldzaam slakje uit Haren

 

Clausilia sp., een familielid van Schorshorentje, Strangenberg, Vogezen

 Gebogen staat een bruin gejaste en   grijsharige man  voor een laag bakstenen zuiltje. Voor hem een
  langneuzige camera op stalen benen, starend gericht  op een stilleven van   korstmossen. Voor passanten  een  wat  zonderling figuur maar ze zijn wel wat  gewend  in een dorp met tientallen   biologen. Plots komt er  beweging in de man, zijn dikke brillenglazen bewegen  wat naar boven en staren naar een bewegend stofje.  Een klein, bruin sparrennaaldje glijdt langzaam zijn  beeld in. Met hulp van alle optiek verandert het naaldje  in een fijn gestileerd slakje. Nog geen 5 mm lang maar  toch met acht steeds kleiner wordende etages.  Eenmaal  in beeld steekt het bruin, glanzende huis af bij  de zwarte steen. Terwijl de temperatuur maar net boven  het vriespunt uitkomt glijdt het vochtige slakkenlijfje
 behoedzaam over de koude steen.

 Thuis gekomen blijkt het een Schorshorentje met de  mooie naam Balea perversa. Pervers is hier gebruikt in  de letterlijk zin: verkeerd. En dat heeft weer te maken  met het feit dat dit bijzondere schelpdiertje in een links
 gewonden huis leeft. Dit is een kenmerk van alle leden  van zijn familie (Clausilidae) maar komt verder bij de
 Nederlandse slakken niet voor. Haar Nederlandse naam  is Schorshorentje, een verwijzing naar één van zijn  geliefde biotopen. Dat naast schors ook oude muren  interessant zijn blijkt uit bestudering van de Elseviers  Slakkengids.

 Nog leuker aan deze waarneming is dat de soort  volgens de website van de Stichting Anemoon niet  eerder in het noorden gevonden is. Oudere bronnen  (de  landslakkengids van de KNNV uit 1970) geven op dat er mogelijk vondsten van deze soort in Groningen gedaan zijn maar deze staan niet op de verspreidingskaart.

Zeldzame, en vooral onverwachte, ontmoetingen maken de natuur steeds weer boeiend.