 |
| Douglas met douglaswolluis |
Vandaag voerde mijn pad naar het Breeveen. Geen moeras maar een bos en heide reservaat van het Utrechts Landschap waar woensdag een excursie rond exoten gegeven gaat worden. Een woud van Aziatische reuzenbalsemien met een wit, kanten randje van Amerikaans harig knopkruid bleek slechts een opwarmertje. Het wordt pas leuk bij wat verspreide douglassparren. Eens uit Noord-Amerika aangevoerd als snel groeiend hout en nu niet meer weg te denken uit het Nederlandse bos. Voor een toevallige passsant lijken het wel Midden-Europese fijnsparren maar de geurige naalden zijn wit gelijnd aan de onderkant. Ook de bast is geheel verschillend. Maar hou vooral die fijnspar even vast. In de vorige eeuw werd met de douglas per ongeluk ook de douglaswolluis Gilletteella cooleyi ingevoerd. En wat bleek? Het luisje ging een verbond aan met sparren van het geslacht Picea zoals de fijnspar en de sitka spar. In herfst en winter verhuisden de beestjes naar deze bomen en lieten zich door de boom innestelen in topjes van takken. Lekker verborgen in een meerkamerig huisje overwintert het luisje. Volgend voorjaar zullen haar nakomelingen weer teruggaan naar de douglas en daar een vrij bestaan opbouwen. Verborgen onder een wit pluisje is het dan heerlijk zuigen aan naalden. Dit is dus een exoot op een exoot die in zijn nieuwe woongebied een innige relatie aangaat met een inboorling die hier eigenlijk ook niet thuis hoort.
Reacties
Een reactie posten