 |
| Siamese weidechampignon |
Alweer enkele dagen geleden liepen wij van Vilsteren naar Heino. Als altijd veel aandacht voor het landschap en elkaar maar ook voor alles wat we zoal tegenkomen. Zingende zanglijsters, fladderende koevinkjes en bloeiend St.Janskruid. En ook deze wel heel bijzondere zwam. Duidelijk een champignon met een mooie bolle hoed, donkere plaatjes en een minirokje rond de steel. Op zich niets bijzonders in een voedselrijke berm en overal voorkomend. Maar tijdens de vorming van de paddenstoel was er iets fout gegaan. Nadat twee zwamdraden besloten hadden samen verder door het leven te gaan en een groot gezin te stichten verschenen al snel de eerste knoppen. Zo geplaatst dat ze elkaar niet konden raken behalve twee belhamels. Al knikkebollend raakte hun bolle kopjes elkaar maar één groeide harder dan de ander. Een echte uitslover was het. Snel naar boven om aan het werk te gaan met sporen verspreiden. In al zijn daadkracht vergat hij de ander.Verkleefd, vergroeid zat die vast maar kon niet meekomen. Zijn steel scheurde af en hij werd mee naar boven gesleurd. Onvoldragen en totaal gedesoriënteerd voelde hij de zon op zijn tere plaatjes branden. Ze hadden toch naar moeder aarde gericht moeten zijn? Zijn korte leventje was gedoemd om nutteloos te blijven. Gelukkig was er grote broer nog die kon doen wat zijn ouders hem opgedragen hadden.
Reacties
Een reactie posten