Aardhommel, dar (mannetje) |
Gistermiddag zag ik een heer van stand wat terneer geslagen zitten aan de voet van een voor hem enorme berg. Zijn hoofd naar de aarde gebogen alsof hij er kracht uit zou willen putten. Alle zenuwknopen misschien overbelast met heftige gebeurtenissen en nieuwe indrukken. Het veilige, donkere nest verlaten. Misschien wel met enige zachte druk naar buiten gewerkt en nu in een wereld van licht terecht gekomen. Geuren en geluiden zo anders dan in zijn jeugd. Doldrieste vliegen die rakelings voor hem langs vliegen. Geuren van verleidelijke nectarbronnen die overal vandaan komen maar tegelijk zo verwarrend anders. Zoals je een heer van stand benaderd boog ik mij deemoedig naar hem over. Bood hem een koesterende hand, warm en open. Voorzichtig lichtte hij zijn moede hoofd, keek mij aan in al zijn verwardheid. En kwam gepast in beweging. Rustig stapte hij op mijn vinger. Voelde mijn bemoedigende energie en herkende toen het begin van zijn nieuwe leven. Een heer van stand zoekt het hogerop en dat werd zijn koers. In een rechte lijn vloog hij ten hemel. De aarde beschouwend, zijn nectarpotten herkennend en wetend dat daar ergens het doel van zijn leven te vinden zou zijn.
Reacties
Een reactie posten